Διαβάζοντας «Τα μαύρα βόλια» της Νατάσας Λω

Διαβάζοντας «Τα μαύρα βόλια» της Νατάσας Λω ταξίδεψα στην Χίο, την Αθήνα και το Παρίσι του 20ου αιώνα σε ένα βιβλίο που πραγματεύεται την αυτοθυσία και το τίμημα του έρωτα αλλά και την συγχώρεση…! Πώς μου φάνηκε τελικά;

Διαβάζοντας «Αλεξάνδρεια: Γητειές, μάγια και μπαχάρια» της Δήμητρας Ιωάννου

Δε συνηθίζω να έχω υψηλές προσδοκίες από βιβλία… Ειδικά αν έχω λατρέψει την γραφή κάποι@ συγγραφέ@ για το επόμενο είμαι επιφυλακτική. Έχοντας υπόψη την γραφή της κ. Δήμητρας Ιωάννου από την «Νοσοκόμα» ανυπομονούσα να διαβάσω την «Αλεξάνδρεια»…! Πώς μου φάνηκε;

Διαβάζοντας «Ο λύκος μένει σπίτι» της Έλενας Μπολονάση

Πόσες ιστορίες έχουμε διαβάσει ή ακούσει κατά καιρούς για την κατάσταση που επικρατεί στα ορφανοτροφεία. Τί γίνεται όταν αυτά τα παιδιά βγαίνουν στον κόσμο; Καταφέρνουν να αφήσουν τους «λύκους» πίσω τους ή γίνονται οι ίδιοι «λύκοι» τελικά;

Διαβάζοντας «Η νοσοκόμα» της Δήμητρας Ιωάννου

Εισήλθα λοιπόν, κι εγώ στον κόσμο της νοσοκόμας και στην γραφή της Δήμητρας Ιωάννου για πρώτη φορά…! Πώς μου φάνηκε;

Διαβάζοντας «Ενός λεπτού σιγή» του Μένιου Σακελλαρόπουλου

Ενός λεπτού σιγή στα απανταχού θύματα, που βλέπουν την ψυχή τους να καίγεται. Γυναίκες και άντρες, δίχως διαχωρισμό. Αλλά και στους θύτες, που μπορούν να προκαλέσουν συντριβή αλλά και να αυτοκαταστραφούν. Ευχολόγια δεν υπάρχουν. Η πικρή αλήθεια σκεπάζει τα πάντα. Κι από κει και πέρα, ο καθείς πράττει κατά το δοκούν. Κυρίως το θύμα…

Μένιος Σακελλαρόπουλος