«Υπάρχουν και χειρότερα!», «Δες τον τάδε που έπαθε αυτό…», «Να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις. Άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα.», «Δεν είναι και τόσο σπουδαίο, υπάρχουν και χειρότερα.»
Μια φράση που ακούμε κάθε φορά που ζούμε κάποια δύσκολη κατάσταση, είτε είναι μικρή είτε πιο σοβαρή. Μια φράση που συνήθως την λέμε – ή μας την λένε – σε μια προσπάθεια να παρηγορήσουμε τον άλλον ή να τον κάνουμε να αισθανθεί ευγνωμοσύνη για ότι έχει…! Ή μήπως όχι;;
Υπάρχουν παρα πολλά άσχημα πράγματα που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Τα διαβάζουμε και τα ακούμε κάθε μέρα σκεφτόμενοι ότι εμείς, αυτή τη στιγμή, είμαστε ασφαλείς στο σπίτι μας.
Άρα… υπάρχουν και χειρότερα;; Ναι και όχι!
Ίσως σε ενδιαφέρει:
- Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει!
- Διάβασμα στο σπίτι VS έξω: Τα 4 αγαπημένα μου μέρη! (+δωρεάν εκτυπώσιμο)
- 5 τρόποι να επανακτήσεις την χαμένη σου έμπνευση! (+δωρεάν εκτυπώσιμο)
- Το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνεις τη νέα χρονιά!
Μην παραλείψεις να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να μείνεις ενημερωμένος αλλά και να λάβεις όλα τα εκτυπώσιμα (freebies) που έχουν σταλεί μέχρι σήμερα.
Όταν περνάμε μια δύσκολη κατάσταση, από το πρώτο σοκ περνάμε στο στάδιο που ‘λυγίζουμε’ και αναρωτιόμαστε «Γιατί σε μένα;» ή «Όλα τα άσχημα σε μένα συμβαίνουν» και το σκεφτόμαστε ξανά και ξανά. Ή αρνούμαστε οποιαδήποτε αναγνώριση αυτού που νιώθουμε σκεφτόμενοι ότι «υπάρχουν και χειρότερα,» δημιουργώντας στο μυαλό μας ακόμα και ενοχές, επειδή νιώθουμε όπως νιώθουμε.
Όταν χρησιμοποιούμε αυτή την φράση, το μόνο που καταφέρνουμε τελικά είναι να ακυρώνουμε ότι νιώθει αυτό το άτομο που περνάει δύσκολα! Πώς;
Ας το δούμε με δύο παραδείγματα.
📍 Παράδειγμα ένα: Κάποιος που έχασε τη δουλειά του και κατά συνέπεια το σπίτι του από χρέη και ζει στον δρόμο, τρέφεται από την εκκλησία, από φιλανθρωπικές οργανώσεις ή ζητιανεύει για να φάει. Όλοι το βλέπουμε καθημερινά και περισσότερο από ποτέ.
📍 Παράδειγμα δύο: Κάποιος που έχει το σπίτι του, την οικογένεια του, την δουλειά του (=ασφάλιση), αλλά περνάει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Ερώτηση: Ποιος περνάει χειρότερα; Σε ποιον από τους δύο θα πεις ότι «υπάρχουν και χειρότερα;» Στον πρώτο που «τουλάχιστον έχει την υγεία του» ή στον δεύτερο που «τουλάχιστον έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του και ασφάλιση για να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις/θεραπείες;»
Απάντηση: Σε κανέναν δεν το λες! Και οι δύο καταστάσεις είναι δύσκολες. Και οι δύο άνθρωποι περνάνε ζόρια. Το ότι ο ένας δεν έχει ζήσει την ίδια κατάσταση με τον άλλον, δε σημαίνει ότι πρέπει να νιώσουν καλύτερα για τη δική τους, θεωρώντας ότι ο άλλος περνάει χειρότερα.
Η αναγνώριση των συναισθημάτων είναι σημαντική
Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχεις τώρα, χωρίς πρώτα να υπάρξει αναγνώριση για όλα αυτά που νιώθεις τώρα.
Αυτό που περνάω αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο και στενάχωρο. Επιτρέπω στον εαυτό μου να αναγνωρίσει αυτά τα αρνητικά αισθήματα που μου δημιουργήθηκαν. Επιτρέπω στον εαυτό μου να τα νιώσει.
Γνωρίζω ήδη ότι έχω περισσότερα από άλλους ανθρώπους που περνάνε κάποια χειρότερη κατάσταση αυτή την στιγμή που μιλάμε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να νιώσω καλύτερα ή ότι το δικό μου βάρος θα γίνει αυτομάτως πιο ελαφρύ από του άλλου.
Δεν υπάρχει σύγκριση! Μπορούν και οι δύο παραπάνω – ή όποιες άλλες δύο ή περισσότερες – καταστάσεις να είναι εξίσου δυσάρεστες για τον κάθε άνθρωπο που την ζει. Γιατί πρέπει η μία, σώνει και καλά, να θεωρείται «χειρότερη»; Και οι δύο πονάνε. Και οι δύο περνάνε δύσκολα. Και οι δύο παλεύουν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Και οι δύο φοβούνται.
Η ευγνωμοσύνη είναι εξίσου σημαντική
Φυσικά και θα φτάσω και στο στάδιο της ευγνωμοσύνης. Μόλις αποδεχτώ, αναλύσω και ξεπεράσω το πρώτο σοκ, θα αρχίσω να σκέφτομαι ότι «έχω και αυτό». Και πάλι, όμως, όχι για να νιώσω καλύτερα, επειδή ο άλλος δεν το έχει. Γιατί με αυτή την λογική, θα έπρεπε να νιώθω χειρότερα για κάτι ο άλλος έχει, αλλά δεν το έχω εγώ.
Γνωρίζω ότι δεν θα μείνω στο στάδιο αυτό για πάντα. Το πόσο μένει ο καθένας σε αυτό το δυσάρεστο, αλλά απαραίτητο στάδιο, εξαρτάται από το πόσο «έμπειρος» είναι στο να αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση.
Ο καθένας μας χρειάζεται τον χρόνο που χρειάζεται!
Τα προβλήματα είναι σχετικά
Η αναγνώριση λέει: «Δεν είμαι καλά/περνάω άσχημα. Ξέρω ότι θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα.»
Η ευγνωμοσύνη λέει: «Είμαι ευγνώμων για ότι έχω. Ξέρω ότι άλλοι περνάνε χειρότερα. Ξέρω ότι θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερα.»
Πάντα υπάρχει κάποιος που περνάει χειρότερα από εσένα και πάντα υπάρχει κάποιος που περνάει καλύτερα από εσένα. Όμως, δεν πρέπει να το αφήνεις να σε ακυρώνει συναισθηματικά. Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να αναγνωρίζει τα άσχημα συναισθήματα και να ‘λυγίζει’, ώστε να φτάνει και στο στάδιο της ευγνωμοσύνης.
Δεν χρειάζεται να είναι ή το ένα ή το άλλο. Υπάρχει χώρος και για τα δύο.
Συμπέρασμα
Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε χειρότερα ή κάτι που μπορεί να «μην είναι και τόσο σπουδαίο» για κάποιον, δεν αλλάζει το πόσο άσχημα νιώθουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Η λύση είναι να ισορροπήσεις και τα δύο. Ξεκίνα με αναγνώριση και μετά φτάνεις στην ευγνωμοσύνη. Η αναγνώριση οδηγεί στην ευγνωμοσύνη, όχι το αντίθετο!
❓Πώς σου φάνηκε το άρθρο; Θα ήθελα πολύ να δω το σχόλιο σου παρακάτω.
👉 Μην παραλείψεις να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να μείνεις ενημερωμένος, αλλά και να με ακολουθήσεις σε Facebook, Instagram και Pinterest!
My Little Curious Blog 
Ισχύει άλλο τι συμβαίνει γύρω μας και άλλο σε εμάς τους ίδιους. Και πως μπορεί κάποιος να παρηγορηθεί αν δίπλα του συμβαίνουν χειρότερα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ακριβώς αυτό! Θεωρώ εγωιστικό να παρηγοριέται κάποιος σκεπτόμενος ότι ο άλλος παραδίπλα περνάει χειρότερα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ανθρώπινο δεν είναι σίγουρα πάντως!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Με βρίσκεις σύμφωνη 100%! Αυτό που για έναν άνθρωπο είναι πρόβλημα, μπορεί για κάποιον άλλο να μην είναι τίποτα, και ανάποδα. Η σημαντικότητα του καθενός είναι σχετική και υποκειμενική και βαραίνει αυτόν που το φέρει. Ωραίο άρθρο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αυτό ακριβώς!
Ευχαριστώ πολύ Έλενα. Καλώς ήρθες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα Δώρα. Διάβασα το άρθρο σου από το e-periodiko και καθώς αυτή η φράση έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας ήρθα να διαβάσω την άποψή σου.
Μου άρεσε πάρα πολύ η προσέγγιση ότι πρέπει κάθε άνθρωπο να τον αισθανόμαστε ιδιαίτερα. Να αναγνωρίσουμε το πρόβλημά του, να το σεβαστούμε. Μην το ισοπεδώσουμε, μην αποδεχτούμε μοιραία την αρνητική κατάσταση.
Από την .άλλη πιστεύω ότι μερικές φορές μας συμβαίνει κάτι που είναι αντικειμενικά ασήμαντο. Και το μεγαλοποιούμε κλεισμένοι στον δικό μας μικρόκοσμο. Ίσως τότε δεν αφουγκραζόμαστε άλλους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά θέματα και ότι αντιδρούν με χαμόγελο.
Μόνο εκεί πιθανά να μπορέσω να το χρησιμοποιήσω αυτό.
Δηλαδή «κατανόησε και τον άλλο που έχει πολύ σοβαρότερα θέματα και δεν μιζεριάζει όπως εσύ».
Πολύ όμορφο εδώ το σπιτικό σου, να συνεχίσεις. Καλησπέρα και ευχαριστώ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλησπέρα Γιάννη! Καλώς ήρθες στην παρέα μας!
Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αντικειμενικά σοβαρά θέματα και αντιδρούν με χαμόγελο, όπως έγραψες, έχουν «πάρει τον χρόνο τους» λυγίζοντας και πονώντας όπως όλοι οι άνθρωποι, όταν περνάμε κάτι άσχημο.
Αυτό που έγραψα στο άρθρο ουσιαστικά είναι ότι θα φτάσουμε και στο «υπάρχουν και χειρότερα» έτσι κι αλλιώς… Θα περνούσαμε στο άλλο άκρο, αυτό της μιζέριας, αν δεν το κάναμε. Αλλά όταν θα είμαστε έτοιμοι. Για τον καθένα είναι διαφορετικά. Ο καθένας μας χρειάζεται τον χρόνο που χρειάζεται μέχρι να φτάσει στο «ευχαριστώ Θεέ μου που τουλάχιστον έχω αυτό.»
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για το σχόλιο!😊😊
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Και εμείς Δώρα ευχαριστούμε ειλικρινά για τις όμορφες και θετικές σου σκέψεις.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο